Strona główna ] Wiadomości ] Ludzie ] Katalog ] Media ] E-adresy ] [ Kępno ] Wizytówki firm ] Chat ] Linki ]

Kępno

Zobacz galerię FOTO

 

Herb Kępna

Herb Kępna

 

 

Herb starostwa kępińskiego

Herb starostwa kępińskiego

 

Historia Kępna

 

Kępno położone jest na południowym skraju Wielkopolski. Nazwa zaczerpnięta została z warunków fizjograficznych odcinka doliny Niesobu, gdzie miasto powstało. Już pod koniec XIII stulecia Kępno jest miastem występującym w dokumentach pod dwiema nazwami: "Longinfort sive Campno".
Kępno z lotu ptaka W 1282 roku podpisując w Kępnie umowę z władcą Pomorza Mszczujem, Przemysł II Wielkopolski nakazał Kępnu wzorować ustawodawstwo miejskie w Kaliszu. Wyżej wspomniana umowa pozwoliła na zjednoczenie w ręku Przemysła II większości ziem polskich i dokonania aktu koronacji, a tym samym przełamania rozbicia dzielnicowego Polski średniowiecznej. W sensie terytorialnym Kępno należało do kasztelani rudzkiej i wraz z nią przechodziło zmienne koleje losu, znajdując się na przemian w obrębie Śląska lub Wielkopolski. Ten stan rzeczy trwał przez całe XIII i większą część XIV stulecia. Miasto w średniowieczu przetrwało tylko krótki okres. Znajdowało się bowiem poza szlakami komunikacyjnymi. Upadek nastąpił także z przyczyn politycznych, wśród których na czoło wysuwają się walki Przemysła II z Henrykiem IV Prawym. Ponowna lokalizacja miasta, tym razem na prawie magdeburskim, nastąpiła w 1661 roku, 2 grudnia, kiedy to starosta wieluński Adam z Rudnik Biskupski wydał przywilej lokacyjny. Powodem lokowania miasta był gwałtowny rozwój ekonomiczny i napływ ludności protestanckiej ze Śląska, wstrząsanego w owym czasie wojnami. Przybysze znaleźli tu azyl religijny oraz dogodne warunki dla działalności gospodarczej. Przywilej gwarantował rozwój praw miejskich, ustalał ramy organizacyjne miasta i swobody jego mieszkańców. Zawiązywały się i rozwinęły cechy: sukienników, szewców, powroźników, krawców oraz cech gmiński czyli wspólny dla wszystkich profesji. Kwitł również handel końmi, wełną i winem. W ślad za protestantami napływała do Kępna ludność żydowska. Otrzymują oni od Marcina Olszowskiego, ówczesnego właściciela miasta przywilej osiedleńczy, nadany 16 maja 1674 roku. Wyznaczał przywilej szczegółowe warunki budowy domów, handlu i rzemiosła. W sprawach sądowych podlegali Żydzi statutom królewskim. Zabezpieczono także w przywileju ochronę ich życia i mienia. W sumie otrzymali całkowitą swobodę handlu i nieograniczonego zbytu towarów. Tak więc pod koniec XVII stulecia ustalił się wielonarodowy charakter miasta. Przetrwał on wraz z ustrojem miejskim w niezmienionej formie do upadku Rzeczypospolitej w 1795 roku. W drugiej połowie XIX wieku powstały w Kępnie liczne organizacje skupiające żywioł polski. Była to odpowiedź na proces germanizacji. Powołano wówczas do życia Towarzystwo Przemysłowców Polskich, Ligę Polską, Bank Ludowy i Towarzystwo Gimnastyczne "Sokół". Wtedy stało się też Kępno węzłem kolejowym łączącym Wielkopolskę za Śląskiem. Miasto uzyskało połączenia kolejowe z Poznaniem, Kluczborkiem, Wrocławiem i Namysłowem. Mieszkańcy Kępna brali czynny udział we wszystkich zrywach narodowych od 1806 roku do powstania wielkopolskiego. Ostatecznie w 1920 roku miasto znalazło się w obrębie Rzeczypospolitej. Okres międzywojenny to z jednej strony szereg inwestycji miejskich w dziedzinie polepszania stanu sanitarnego, infrastruktury komunalnej, podjęcie elektryfikacji miasta i przygotowanie planów jego rozbudowy, z drugiej zaś to walka z bezrobociem i skutkami kryzysu lat dwudziestych. Działają także w mieście liczne organizacje społeczne: Towarzystwo Czytelni Ludowych, Związek Strzelecki, Bractwo Kurkowe, Chór "Echo", Towarzystwo Upiększania Miasta. Pod względem kulturalnym środowisko kępińskie rozwinęło działalność dość pokaźnie, mimo oddalenia o dziesiątki kilometrów od wielkich miast. Stworzenie kilku bibliotek, regionalnej prasy ("Nowy Przyjaciel Ludu"), amatorskie przedstawienia teatralne, działalność koncertowa, to godne odnotowania przykłady. Współczesny obraz miasta, to w dalszym ciągu, zgodnie z tradycją historyczną, ośrodek handlu i rzemiosła. Kępno stanowi centrum "zagłębia meblowego" zlokalizowanego na południu Wielkopolski. W Kępnie znajdują się liczne zabytki świadczące o historii miasta i regionu. Z młodszego okresu epoki brązu pochodzi cmentarzysko kultury łużyckiej położone na tzw. "Górce Wiatrakowej". Badania prowadzone na tym obiekcie dostarczyły ponad 300 pochówków. O czasach średniowiecznych świadczy zachowane grodzisko. Prace wykopaliskowe prowadzone w latach 1978-79 ustaliły jego chronologię. Gród egzystował od II połowy XIII wieku do drugiej połowy XV-tego stulecia. O średniowiecznych korzeniach Kępna świadczy także układ przestrzenny miasta, z rozplanowaniem zabudowy typowym dla tego okresu. Wielonarodowy charakter Kępna ilustrują istniejące w mieście trzy świątynie: kościół rzymskokatolicki, p.w.św. Marcina , kościół ewangelicko-augsburdzki i monumentalna, neoklasyczna synagoga wzniesiona w latach 1815-1816. Domy mieszkalne pobudowano w większości w XIX-tym stuleciu. Tylko kilka domostw zachowało się z okresu wcześniejszego, tj. XVIII wieku m.in. Rynek 26, Stara 6 i 8 oraz Kościelna 2. Jest więc Kępno miastem posiadającym własną historię, pełną frapujących i niejednokrotnie dramatycznych wydarzeń.

 

Strona główna ] Wiadomości ] Ludzie ] Katalog ] Media ] E-adresy ] [ Kępno ] Wizytówki firm ] Chat ] Linki ]

powrót na górę strony

copyright © 2000- Yark.pl  SEVEN